معنی کله ملاق - جستجوی لغت در جدول جو

کله ملاق

لغت نامه دهخدا

کله منار

ستون یا برجی که از سرهای بریده برپا می کردند

فرهنگ فارسی عمید

کله چماق

(کُ لَ / لِ چُ)

چماقی کوتاه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

کله منار

(کَلْ لَ / لِ نُ)

دهی از دهستان مرکزی بخش فریمان است که در شهرستان مشهد واقع است و 146 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

کله منار

(کَلْ لَ / لِ مَ)

مناری که در آن کلۀ دزدان و رهزنان را چینند برای عبرت گرفتن باقی ماندگان آنها. (آنندراج). ستون و یا برجی که در کنار جاده از کلۀ دزدان و مردمان قطاع الطریق بر پا کنند تا دیگران عبرت گیرند. (ناظم الاطباء). مناری که در آن کلۀ دزدان و راهزنان و محکومان را چینند تا مایۀ عبرت مردم گردد. منارکله. (فرهنگ فارسی معین) :
به دست خالی از این راه آخرت گذر است
بسان کله منارت اگر هزار سر است.
رازی (از آنندراج).
، مناری که فاتحین و جهانگشایان مغول و بعد از مغول از سر کشتگان می ساخته اند، نشانۀ فیروزی خود را. مناری که پادشاهان از سر بریدۀ دشمنان می کردند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، به اصطلاح لوطیان نره باشد. (آنندراج). در اصطلاح لوطیان، نره. شرم مرد. (فرهنگ فارسی معین) :
شد سرآمد به رنگ کله منار
در جهان هر که او زیاده سر است.
عبدالغنی قبول (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

کله معلق

(کَلْ لَ / لِ مُ عَلْ لَ)

در تداول عامه، معلق با سر. (فرهنگ فارسی معین). رجوع به کله معلق زدن شود، حباجعل. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به حباجعل شود

لغت نامه دهخدا

کله مار

(کَلْ لِ مُ سَ)

دهی از دهستان بالاست که در شهرستان نهاوند واقع است و 500 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

کله مار

(کَلْ لَ / لِ)

گونه ای قارچ که بدان فقع گویند. (فرهنگ فارسی معین). و رجوع به فقع شود